Kardynał Stefan Wyszyński Prymas Tysiąclecia

Uzasadnienie wyboru

Najważniejsze wartości wynikające z nauki Prymasa Kardynała Stefana Wyszyńskiego, które zadecydowały o jego wyborze na Patrona szkoły to: godność człowieka, wartość rodziny i umiłowanie Ojczyzny. Kardynał Wyszyński był również związany z naszym środowiskiem lokalnym. W 1949 r. rodzina (ojciec i najmłodsza córka Julia) przeniosła się z Wrociszewa k. Warki do Zalesia Dolnego i zamieszkała w domu przy ul. Modrzewiowej 19. Stanisława Jarosz, siostra Prymasa pracowała jako nauczycielka w Jazgarzewie. Siostry Janina Jurkiewicz i Stanisława Jarosz zostały pochowane w grobie rodzinnym Jaroszów na cmentarz parafialnym w Jazgarzewie.
Ksiądz Prymas Wyszyński imponował mocą ducha. To człowiek niezłomny o wielkiej mądrości i prawym sumieniu. Budził podziw swoim patriotyzmem. To przede wszystkim autentyczny człowiek, bogata i otwarta osobowość. Kochał wielkich i niezwykłych, małych i skromnych. Ufamy, że autorytet i wzorzec osoby Prymasa Wyszyńskiego pomogą wychować naszych uczniów na godnych obywateli i dobrych ludzi.
Nadanie szkole imienia „Księdza Kardynała Stefana Wyszyńskiego - Prymasa Tysiąclecia" jest nie tylko zaszczytnym wyróżnieniem dla naszej placówki, ale źródłem mobilizacji dla jej pracowników i jeszcze lepszej pracy edukacyjnej oraz wychowawczej.

Życiorys

Kardynał Stefan Wyszyński (1901 - 1981) urodził się 3 sierpnia w miejscowości Zuzela nad Bugiem, na pograniczu Podlasia i Mazowsza. Był drugim dzieckiem państwa Wyszyńskich (ojciec Stanisław, matka Julianna). Pierwsza była córka Anastazja, później jeszcze dwie dziewczynki: Stanisława i Janina oraz syn Wacław (zmarł w wieku 11 lat). Od 1910 roku Stefan uczęszczał do trzeciej klasy szkoły podstawowej z rosyjskim językiem nauczania, mieszczącej się w Andrzejowie..31 października 1910 r. stracił matkę, która umarła mając zaledwie 33 lata. Tuż przed śmiercią matka poleciła mu "ubrać się", co w rodzinie mającej bliski kontakt z czynnościami liturgicznymi zrozumiane zostało jako "przywdzianie szat kapłańskich".
Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie i Łomży (gdzie przeniósł się po wybuchu I wojny światowej) wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku. Zmagał się wtedy ze swym słabym zdrowiem, co opóźniło trochę jego święcenia kapłańskie, które przyjął 3 sierpnia 1924 roku. W latach 1924-1929 studiował na Wydziale Prawa Kanonicznego, a pod kierunkiem ks. Antoniego Szymańskiego zgłębia studia z zakresu katolickiej nauki społecznej i ekonomii w Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych. W czerwcu 1929 roku doktoryzował się z prawa kanonicznego, obroniwszy pracę pt. "Prawa rodziny, Kościoła i państwa do szkoły". W 1930 roku został profesorem prawa kanonicznego i socjologii w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. Po studiach udał się w podróż naukową po krajach Europy Zachodniej. Był w Austrii, Włoszech, Francji, Belgii, Holandii i Niemczech. Interesował się szczególnie Akcją Katolicką i działalnością chrześcijańskich związków zawodowych. Wykładał naukę społeczną w Wyższym Seminarium we Włocławku, był redaktorem miesięcznika "Ateneum Kapłańskie", działał wśród robotników, wykładał na Uniwersytecie Robotniczym.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej w 1946 roku przez Ojca Świętego Piusa XII mianowany został biskupem ordynariuszem diecezji lubelskiej. Sakrę biskupią przyjął 12 maja na Jasnej Górze z rąk Prymasa Augusta Hlonda, po którym dwa lata później przejął obowiązki Prymasa Polski. Wtedy został również arcybiskupem Gniezna i Warszawy. Miał duży udział w wyborze Karola Wojtyły na papieża. 22 października 1978 uczestniczył w inauguracji pontyfikatu Jana Pawła II. Przystąpił do homagium, czyli uroczystego złożenia przez kardynałów hołdu nowemu papieżowi. Gdy prymas Wyszyński całował papieża w pierścień, Jan Paweł II na znak szacunku dla Wyszyńskiego uniósł się z tronu, ucałował go w rękę i uścisnął.
W połowie marca 1981 ujawniła się w jego organizmie choroba nowotworowa. Mimo starań lekarzy nie dało się zahamować rozwoju choroby. 16 maja 1981 prymas przyjął sakrament namaszczenia chorych. 22 maja 1981 wystąpił publicznie ostatni raz, otwierając obrady Rady Głównej Episkopatu Polski. Zmarł sześć dni później, w czwartek 28 maja, w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Pogrzeb prymasa, nazywany także królewskim, odbył się w stolicy.